De meivakantie is weer voorbij voor alle schoolgaande kinderen. Vaak is dit even tijd voor rust en verbinding met elkaar als gezin. Maar door het afwijken van het ritme en regelmaat, bijzondere feestdagen en vakantie is dit voor sommige (hoog gevoelige) kinderen ook wel eens moeilijk. Dan is het ook weer fijn om (opgeladen) weer naar school te gaan deze week. 

Vakantie kan dus heerlijk zijn. Maar helaas is het dus niet voor alle kinderen (en ouders) fijn in de vakantie. Al hebben anderen weer juist moeite met (het weer) naar school gaan en mee kunnen in het ritme en verwachtingen. Veel hiervan heeft ook te maken met hoe je kind in zijn vel zit, met prikkels, opladen en ontladen, zijn eigen ruimte, uitingsmogelijkheden en interactie tussen ik en de ander(en). Kortom, in een koppie van je kind gebeurt er veel dat verwerkt moet worden en een plekje moet worden gegeven. Dat naast het continue groeiproces gaat dat wel eens met pieken en dalen. Je ziet dan ook dat kinderen een tijdje stil staan, om ineens nieuwe kunsten te kunnen laten zien die ze geleerd hebben. Elke (leeftijds)fase biedt weer nieuwe kansen en uitkomsten die per kind verschillend zijn. Gun je kind zijn eigen tempo en rijkwijte. Zijn eigen zonnetje om te stralen! Ieder heeft zijn eigen talenten. Heb je er oog voor, geef jij het je kind wel eens terug als compliment? Moedig je kind aan, geef je kind het goede voorbeeld, veilige (maar wel ruim genoeg) begrenzing en vooral kansen vanuit liefde en begrip. Herinner je nog dat ook jij ooit kind bent geweest? Dat innerlijk) kind zit nog steeds in je mocht je eraan zoeken...

Maar soms is het ook frustratie, of boosheid als het (nog) niet lukt, als een kind niet voldoende of juist teveel (groei)ruimte of verantwoordelijkheden krijgt. Soms een echte eigen emotie, soms ook wel eens overgenomen zoals een kind kan spiegelen. Belangrijk is je kind en zijn ontwikkeling waar het aan toe is en kijk hoe je als ouder staat ten opzichte van je kind, wat jou raakt en welke ruimte er is. Kijk of je kind niet teveel prikkels heeft die hem storen in zijn (groei)proces. Is er voldoende balans op school, thuis en tussen beide werelden? Maar ook hoe sta jij als ouder hierin? Ben jij in balans en welke emoties spelen wellicht jou parten? Wat jij los kunt laten, hoeft je kind ook niet met zich mee te dragen...

Soms zie je kinderen braaf hun best doen op school, of overdag heel goed met alles meedoen, maar dat alles er thuis of in de middag uitkomt. Sommige kinderen kunnen zelfs als een boze bui ineens vanuit het niets uitbarsten! Overload!!! Dit kan zitten in voeding, omgevingsprikkels, emoties, energie enzovoorts. Bedenk dat wat erin gaat, ook weer verwerkt moet worden. Energiebalans en emoties is hierbij belangrijk om in de gaten te houden. Want een regelmatig overprikkeld kind is vooral bezig met het reguleren van deze prikkels en niet met andere dingen. Je kunt je kind helpen met balans vinden hierin. Open je in ieder geval voor je kind en zijn emoties en kijk naar de werkelijke behoeftes en wat jou kind (en jij) nodig hebben. Volg vooral je gevoel!

Meer weten? Lees dan eens dit artikel van mij over Hooggevoelige kinderen en tips bij overprikkeling.

http://www.kinderspirit.nl/help-mama-het-stormt-in-mijn-lijf-tips-bij-overprikkeling-van-jouw-hoog-gevoelige-kind.html  


Wil je meer lezen over hooggevoelige kinderen. Lees dan eens hier verder.

Elk kind is wel eens bang voor iets. Mocht je dit bij je kind tegenkomen en wil je er iets mee doen, dan is dit wel een mooie oefening om angst om te toveren tot kracht! 

De magische reis naar binnen

1. Op reis naar de binnenwereld!
Vraag je kind waar je kind bang voor je. Vind een rustig moment, op een fijne rustige plek, waar je kind lekker bij ligt of kan zitten. Laat je kind eerst dan even zijn ogen sluiten. Zeg tegen je kind dat je even met je kind in gedachte op een korte reis gaat naar zijn eigen binnenwereld van zijn lijf. Vertel dat hier zijn angst ergens verstopt zit. Vraag je kind waar hij zijn angst voelt hoe dit aanvoelt, welke vorm en kleur deze angst heeft en wat er gebeurd met zijn lijf. Vraag je kind dan om deze angst eens goed in beeld te krijgen door aan hem te vragen welke plaatjes te kind erbij ziet. Welke gedachten heeft je kind erbij. Maak het zo volledig mogelijk.  Schrijf het allemaal op in geuren en kleuren. Zo volledig mogelijk. 

2. Toveren van Kracht en Talenten!
Als je kind zijn angst volledig gevonden, gevoeld en gezien heeft en dus een plek heeft gegeven. Ga je met je kind een nieuw plaatje maken. Vertel je kind dat je kind in deze binnenwereld ook alles kan doen wat hij wil. ALLES! Dus ook deze angst weg te laten gaan. Want je kind is DE BAAS! Je kind kan in deze wereld toveren en heeft een magische toverstaf! Voor deze toverstaf gebruikt het toverlicht uit zijn buik, waar zijn toverlicht zit en zijn krachtcentrum is. Hier zullen ook zijn buikhelpertjes hem erbij helpen. Deze buikhelpertjes maken namelijk elke dag magisch sterrenlicht erbij. Door je kind met zijn aandacht naar dit licht te laten gaan en dit groter te maken, zal zijn kracht ook toenemen. Laat je kind daarom eerst een grote lichtballon in gedachte maken vanuit zijn buik. Groter en groter, lichter en lichter, vol tovermagie! Tot zijn hele lichaam en aura met dit licht vervuld zijn. Vertel dit en vraag of hij dit ook zo voelt. Vertel dat dit licht alles schoonmaakt wat je kind niet langer meer nodig heeft en alles donkere angstplekjes ook weg tovert. Zeg dat je kind deze angst niet meer nodig heeft en mag loslaten. Helemaal loslaten. Laat je kind dan zelf nog de laatste restanten achtergebleven angst wegtoveren door de mooiste kleuren eruit te toveren met zijn toverstaf en alles wat naar en donker aanvoelt tot mooie kleuren te vervangen. Laat hem dit doen door alles schoon te maken. 

Vraag je kind dan om te zien wat je kind nu nodig heeft om krachtig te zijn zonder deze angst. Laat je kind voor deze angst staan en vraag dan wat je kind nodig heeft om deze angst weg te laten gaan. Wat doet je kind, wat ziet hij gebeuren? Welke eigenschappen, vaardigheden heeft hij nodig en kan hij nu inzetten? Zeg dat je kind alles (alle talenten en vaardigheden) in zijn rugzak heeft meegenomen wat nodig heeft. Je kunt je kind helpen om wat vaardigheden te noemen, maar vaak weet je kind zelf ook wel wat hij nodig heeft. Laat je kind deze (geheime) talenten dan te voorschijn toveren uit zijn rugzak met zijn kracht. Vertel je kind dat hij nu zijn kracht en alle vaardigheden en talenten weer heeft gevonden en deze altijd met zich mee draagt en deze kracht met dit licht groter kan maken als hij het nodig heeft. 

Laat je kind dan in gedachten weer gaan naar de situatie waar je kind bang voor was. Maar dan met al zijn verworven kracht en talenten. Vraag je kind wat hij dan ziet, voelt en doet. Laat het hem beleven als een positief succesverhaal. Laat je kind zijn kracht voelen en zien dat hij het (vanaf nu) kan. Laat hem dan afsluiten door hardop te zeggen: Ik kan het! Ik ben zeker van mezelf en kan vanaf NU......(vul in wat hij nodig heeft om niet langer bang te zijn). Sluit dan de reis af door te zeggen dat hij altijd bij dit positieve gevoel kan. Vraag je kind of hij nog iets als herinnering aan deze reis mee kan nemen, zodat hij niet vergeet hoe krachtig hij is? Een symbool zoals een ster, een ander voorwerp, een gevoel, een kleur, een kledingstuk....noem maar op. Dit symbool kan je kind gebruiken om bij zich te dragen of af en toe naar te kijken. Laat je kind dan weer terug naar het hier komen en bedank je kind voor deze reis en dat je kind zo goed heeft meegedaan. Vertel je kind hoe trots je op hem bent, dat je gelooft in dat hij het kan en dat je van hem houdt. Dit geeft je kind nog wat extra zekerheid mee!

3. Teken het succesverhaal!
Laat je kind nu een positieve tekening maken over zijn voormalige angstsituatie, maar waarin hij nu dus straalt vanuit zijn kracht en de situatie heeft overwonnen. Heeft je kind een symbool genoemd, laat je kind dan dit symbool ook in de tekening verwerken. Laat je kind zichzelf tekenen in de situatie, met nieuwe kleuren en talenten. Deze tekening staat symbool voor zijn kracht en nieuwe situatie! Geef deze tekening een mooi plekje!

Heeft je kind een symbool genoemd in de reis die je werkelijk kunt maken, doe dit. Maak of teken iets wat je kind bij zich kan dragen.

De grootste uitdaging van het ouderschap en het hebben van kinderen is ‘kijken in de spiegel’. wat bedoel ik hier nu mee? Ouders komen meestal bij een kindercoach met het probleem van hun kinderen. Mijn kijk hierop is: Steeds meer ouders en kinderen lopen vast in de reguliere hulpverlening als het gaat om opvoedingsvragen of problematieken. Kinderen van deze tijd vragen om een andere benadering en een andere manier van probleemoplossing. De vraag is dan in hoeverre het probleem echt het probleem van het kind is? In enkele gevallen wel, maar veelal ook niet en is dit het gevolg van de omgevings(situatie).’’

Kinderen van deze tijd leven vanuit hun gevoel, zijn vaak hoog sensitief en nemen makkelijk gevoelens over van mensen die dicht bij hem staan, zoals hun ouders. Kinderen kunnen hele goede spiegels zijn voor hun ouders in hun emoties en gedrag. Ik maak in mijn coaching op dit gebied gebruik van de Reversie Methode®, met behulp van spiertesten of een biotensor. Deze erkende manier van testen komt uit de Kinesiologie. Deze methode laat zien dat het vaak niet zozeer het kind is met een probleem dat de ouder raakt, maar dat het kind de onverwerkte pijn van de ouder zelf blootlegt. Bijvoorbeeld: een ouder komt in mijn praktijk met een kind dat moeite heeft om zich te uitten. Ik kijk dan vervolgens wat hier de oorzaak van is en kom uit bij de ouder, die zelf hier last van heeft (gehad). Deze ouder kampt met onverwerkte emoties uit het verleden en behoeftes die de ouder zelf als kind heeft gemist. Door met de ouder te werken en deze pijn te helen, heel je ook het kind. Zo zie je zowel ouder als kind zich weer goed te kunnen uitten. Want kinderen spiegelen ook het positieve! Het is een effectieve manier van coaching, die ik combineer met mijn andere methoden zoals (baby)fluisteren en Shambhala Eenheid Healing, waarbij er vaak slechts één tot enkele sessies nodig zijn om het doel te bereiken!’

Elke irritatie of gevoel dat je raakt door een ander, heeft iets met JOU te maken. En niet met je kind of de ander. Die is wie hij of zij is. Uit ervaring weet ik echter hoe lastig het soms is om echt te ‘zien’. En als je het dan gezien en gevoeld hebt … wat vertelt het je dan?

Erger je je aan je kind of raakt iets je diep van binnen? Ga dan eens naar binnen om de dingen bekijken vanuit de enige veilige plek die er is: jezelf! Alles wat je nodig hebt om te zien wat je kind of de ander (de spiegel die het je voorhoudt) je wil vertellen is tijd, rust en aandacht. Ruimte ook om nu je innerlijk kind en onverwerkte emoties te helen. Dus kijk eens naar de reflecterende boodschappen die je krijgt van anderen! Neem dan wat afstand van wat je bij je kind of de ander denkt te zien. Voel wat er zich in jou afspeelt en kom tot verrassende ontdekkingen. De sleutel tot verandering en het ontcijferen van dit geheimtaal ligt bij jezelf.

Kinderen kunnen de grenzen van jou als ouder voorbij lopen. Soms in een duidelijke situatie, dat ze iets doen wat ze ''in de regel'' niet mogen doen. Maar soms merk je ook dat kinderen over jouw grenzen van je energielevel heen gaan en je (te) heftig op situaties reageert die je kinderen doen. Een goed voorbeeld is als je een dag van alles hebt gedaan en je bijvoorbeeld rond etenstijd moe bent en nog moet koken, je kinderen ook moe en hongerig zijn en aandacht van je willen. Je voelt het eigenlijk al aan je hele lijf: het is code Oranje! Want nog even en dan barst de bom en is het code Rood! Dan wil het wel eens gebeuren dat een van je anders zo lieve (b)engeltjes even iets doet wat jij liever niet zou hebben. Waar je anders wellicht rustig op je kind zou reageren wat wel en niet kan en waarom dat niet kan, zeg je dan vol frustratie en woede: ''Ophouden! Met bijpassende straf...

We kunnen in zo'n situatie vanuit verschillende niveaus reageren...fysiek, vanuit je ego en vanuit je ziel. Hierbij een voorbeeld:
Je kind van een jaar of drie laat een glas drinken omvallen op de tafel...wat doe jij dan?

Fysiek reageren gebeurt vaak vanuit een reflex: je zet het glas recht en probeert zoveel mogelijk schade te voorkomen
Dit instinctief gedrag doe je als ouder allemaal vaak wel. Hoe je verder reageert is een keuze: vanuit je ego of vanuit je ziel.

Reageren vanuit je ego-niveau: je ego wil je beschermen en staat voor emoties als boosheid, teleurstelling en angst. Het ego kleurt deze gebeurtenis waarschijnlijk negatief, want de tafel (en spullen erop) zijn vies geworden. In dit geval zoekt je ego een schuldige: het kind. Een reactie vanuit je ego kan dan zijn dat je tegen hem belerend wijst, schreeuwt, je woede/teleurstelling flink uit met misschien zelfs wel een corrigerende tik. In dit geval ziet ons ego de situatie als een bedreiging en reageert dus hierop naar de dader. Wat gebeurt er dan bij je kind? Het ego van je kind wordt aangesproken en wil zich vervolgens beschermen en zal hierop reageren door zicht te uitten, weg te lopen, boos te worden of af te reageren. Herkenbaar?

Het kan ook anders. Dan reageer je vanuit je zielsniveau.  De ziel staat voor liefde, mededogen en begrip en dit neem je ook mee in hoe je op deze wijze reageert. Bij deze situatie zie je snel dat je kind het niet bewust heeft gedaan en nog lerende is en fouten mag maken. Je kan je hierdoor ook beter in je kind verplaatsen dat je kind ook geschrokken is en het dus voor hem ook een vervelende ervaring is. Je zult in dit geval veel rustiger reageren, vanuit liefde en begrip om vervolgens te waarschuwen vanuit liefde(volle begrenzin) dat je kind voortaan voorzichtiger kan zijn. Je kunt je kind dan ook helpen om van deze situatie te leren om te bepraten hoe je kind kan voorkomen dat het glas omvalt. Bijvoorbeeld door het op een andere plek neer te zetten of eerder op te drinken. Door je kind zo te benaderen en vaak ook hierbij gebruik te maken van lichamelijke geruststelling en knuffelen (in tegen stelling tot een belerende vinger of tik), voelt je kind zich veilig. Veilig om fouten te mogen maken, veilig om er te mogen zijn en samen de situatie op te lossen. Zo leer je je kind ook hoe het voortaan ander gedrag kan vertonen. Je kind kan nu dus ook veilig vanuit zijn ziel reageren en niet vanuit zijn ego. Gevolg is dat je kind niet de behoefte heeft om zich te beschermen, maar vanuit liefde, mededogen en begrip kan terug reageren. Je kind zal veel eerder sorry zeggen, anders denken en doen, opgelucht zijn en een goede verbinding vanuit liefde voelen naar jou als ouder. Op energieniveau blijven er dan ook geen nare emoties hangen en kunnen er zich ook geen blokkades of negatieve gedragsveranderingen gaan ontwikkelen. Je kind kan weer verder spelen en verder leren.. 

Grenzen
Bij de meeste van ons is het een utopie om altijd maar vanuit je ziel te reageren. Ook ik heb er dagen bij zitten dat ik als ouder in en vanuit de verkeerde energie handel. Daarvoor ben ik mens en ook lerende. De kunst is om het te zien en je aan te passen aan de situatie. Wat heb jij dan als ouder en kind nodig? Er zijn natuurlijk ook meer dingen die meespelen. Hierbij wil ik kort nog even ingaan op een van de dingen die meespelen. Als ouder heb je vaak diverse ballen hoog te houden, voor jezelf, je partner, je kinderen, familie en vrienden, je werk, hobby's, huishouden en nog zoveel meer. Dat kan best wel eens teveel worden waarbij je ''ballen''emmer even overstroomt. Goed is dan eens te kijken naar alles wat je doet, waar jij energie in steekt en of dat wel nodig is, of JIJ dat wel allemaal moet/wil doen en of het niet anders kan. Belangrijk is hierin ook het bepalen van grenzen. Wat zijn jouw grenzen en herken jij het jij je grenzen voorbijgaat of als een ander dit doet? Wat zegt dit over jou en wat kun jij hieraan veranderen om het de volgende keer te voorkomen. En voor het moment zelf? Wellicht met etenstijd even een boterham maken en de stress weghalen om een wondermaaltijd te maken. 

Spiegels
Merk je dat je kind met zijn gedrag je dusdanig raakt, dat het bij jou iets diep van binnen raakt. Dan kan je kind wel eens een onverwerkte emotie van jou innerlijk kind geraakt hebben. Dit wordt ook wel spiegelen genoemd. Neem dan even een stap terug en bedenk bij jezelf hoe oud je je dan voelt. Dan neem je even afstand en kun je je emotie van dit moment beter plaatsen. Omarm dit gevoel en je innerlijk kind en zeg dat het er mag zijn. Het is namelijk de roep van jouw innerlijk kind die een behoefte gemist heeft. Lukt het even niet op het moment zelf, neem er dan later even de tijd voor. Maar realiseer jezelf dat jij nu in deze situatie de volwassen ouder bent, zodat je ook vanuit die energie kunt reageren. Je zult zien, dat je reactie er ineens door veranderd naar een meer normalere reactie. 

Je kunt er als ouder er dus meer bewust van zijn hoe jij reageert naar je kind en hoe jij (en je kind) zelf in je vel zit en wat jou van binnen raakt. Goed met elkaar praten en vanuit zielsniveau reageren zorgt voor een goede relatie tussen ouder en kind met een veilige basis en hechting. En bedenk in deze situaties dat het zeker vervelend is als er iets kapot of vies raakt, maar dat het toch vele malen erger is als dit bij je kind (onbewust) gebeurt. Want je kind draagt het anders wel wellicht zijn hele leven mee... 

Wil je hier meer over lezen dan raad ik je het boek: Bezield Ouderschap aan van Wanda Vendrig. Aanrader!