Een kind is als een vlinder in de wind, de een vliegt laag, de ander hoor, maar allemaal hebben ze mooie unieke kleuren en talenten en komen ze er op hun eigen manier. Een kind wil de wereld in en ontdekken volgens een eigen pad. Ze willen hun eigen wijsheid brengen en ontwikkelen in de wereld. Daarvoor hebben ze ruimte nodig, begrip en respect. De (hoog gevoelige) nieuwetijdskinderen willen gehoord en gezien worden vanuit erkenning en gelijkwaardigheid. Ze zijn hier gekomen met een missie en zijn geboren veranderaars. Een uitdagende taak. De wereld leer hen dingen, maar zij hebben ons ook wat te leren. Het zou mooi zijn als wij als opvoeders en op school hier meer voor open staan. Meer leven vanuit ons gevoel en praten vanuit ons gevoel in plaats van het cognitieve moeten binnen hokjes. Zoeken naar de oprechte verbinding en communicatie met elkaar. Labels worden snel geplakt, maar de kunst is om de eigenheid van het kind te zien en te kijken naar de boodschap van het kind. Wat komt het kind doen op deze aarde? Wat wil het kind leren (zelf en aan jou)? Welk gedrag laat het kind zien? Kijk eens naar de oorzaak van gedrag in plaats van meteen het symptoom op te lossen. Het heeft een reden. Dat gaat verder als alleen het leven nu. Denk hierbij aan vorige levens en karma, onafgemaakte emoties of levensgebeurtenissen die hen nog parten spelen of zij aanvoelen bij jou als ouder. Maar ook levensmissie en levenslessen voor dit leven en zielsafspraken. Kijk ook eens anders naar wat kinderen nu allemaal tot zich krijgen en wat dit energetisch en lichamelijk met ze doet. Voeding is ook energie en resoneert met jouw lichaamsenergie. Denk eens aan alle bewerkte voeding vol suikers en kunstmatige toevoegingen, elektrische stralingen, vaccinaties vol met middelen die meer veroorzaken als waar ze goed voor zijn. Maar ook de wereld om hen heen, onze gedachten, verwachtingen, oordelen, regels, gevoelens, prikkels en ga zo maar door. Is het dan zo gek dat ''onze'' kinderen ''vol'' zitten, hierop reageren en aangepast gedrag gaan vertonen met gevolgen zoals negatief gedrag, communicatieve stoornissen, huidproblemen, slaapissues, uitingsproblemen, druk gedrag of juist ingekeerd gedrag? Er zit een verbinding tussen het lichaam en de ziel en het werkt als een wisselwerking. Hoe je omgaat met je lichaam, zo ga je ook om met je ziel en andersom. Bedenk daarom nog eens naar welke ''voeding'' je jezelf en je kind geeft en of dit echt voedend is. Bedenk eens wat het doet.

Ieder kind wordt geboren met een eigen pad. Een keuze die het kind van tevoren maakt. Jouw kind heeft jou als de juiste ouder uitgekozen hem daarbij te ondersteunen. Weet dat je als ouder alles in huis hebt om voor je kind een goede ouder te zijn. En dit betekent niet een perfecte ouder! Het perfecte kind bestaat evenmin. We leven het leven immers om weer een nieuw stuk aan te gaan en onze zielslessen verder te ont-wikkelen. Als ouder merk ik hoe ik door mijn kinderen wordt geraakt in mijn eigen stukken. Ze spiegelen mijn innerlijk kind pijn om zo vanuit hun onbewuste liefde de kans te geven dit te veranderen. Ze willen je echt niet bewust pijn doen met hun gedrag als ze steeds over je grenzen heen gaan of jou raken. Wellicht is het voor jou wel juist de les om je grenzen eens goed congruent aan te geven, voor jezelf te bepalen en dit vanuit onvoorwaardelijke liefde naar jezelf te doen. Verander jij dan je gevoel en gedrag, dan zullen je kinderen ook positief dit veranderen en spiegelen. Natuurlijk heeft een kind ook zijn eigen stukken en is niet alles spiegelwerk, maar in het ouderschap is het wel de grootste uitdaging om bij jezelf als ouder te beginnen en te durven kijken in de spiegel. Dan maak je de weg schoon voor jezelf en je kind en kan je kind verder gaan naar verdere levenslessen die het wil leren. 

Wat heeft je kind te leren? Waar kinderen in hun eerste levensjaren nog volop bezig zijn met het incarneren, het aarden, de volledige verbinding met zichzelf vanuit het eerste ik-bewustzijn te maken en een veilige hechting te creëren tussen zichzelf en de ouders. Daar staan schoolkinderen in het proces van zelfstandigheid creëren en de interactie van ik en de ander. Dat gaat met vallen en opstaan. Gun je kind dat en help je kind daarom om balans te vinden bij zichzelf en in de wereld. Kinderen kunnen soms heel hard zijn naar elkaar in het sociale omgang, maar ook zij leren en spiegelen elkaar. Hier leren zij in het klein hoe zij op latere leeftijd in de wereld naar andere staan en gaan dit dan integreren. Gun je kind daarom dit proces om het te ontdekken en help je kind in zijn kracht te staan. Kijk ook wat je eigen gevoel hierbij is als ouder, want werd jij vroeger gepest en heb jij hier nog oud zeer van, dan is dit voor jou ook een boodschap om het los te laten. Jij bent niet je kind en je kind is niet jou, dus gun je kind ook zijn eigen stuk en pad en om het anders te doen. Kinderen maken in hun leven meerdere fases door, net als jij als ouder. Vlieg maar met ze mee. Laat ze jou inspireren en inspireer hen. 

In het leven krijgen kinderen met veel indrukken te maken die ze onbewust als een spons absorberen. Zeker de hoog gevoelige kinderen van deze tijd. Het gaat hierbij net alleen om schoolse-, sociale- of cognitieve aspecten, maar ook bazale dingen als de lamp die kapot is, de boze bui van de juf, de gehaaste mama op het schoolplein, de wind die hard waait en het kabaal van een volle klas. In deze snelle maatschappij zitten wij en onze kinderen in een soort sneltrein waarin er bijna geen tijd lijkt om even te stoppen en te zijn. Om in balans weer te komen. Het is gaan, gaan, gaan en vooral meelopen in het aangegeven ritme en graag binnen de lijntjes kleuren. Een gehaast proces met veel verwachtingen en keuzes onderweg in het schema van de rit. Waar is de speelruimte en ruimte voor eigen wijsheid van het kind gebleven? Of even een pauze en even niets? Ruimte om even stil te staan om de verdere route te bepalen. Wie luistert er ECHT naar het kind? Laten we eens als ouder en als leerkrachten kijken naar het kind en open staan voor een andere kijk en een andere manier van leven. Laten we eens uit de vastgezette hokjes komen die ons vertellen wie we moeten zijn. Vanuit de gelijkheidsgedachte mag ieder individu zijn licht stralen. We zijn allemaal een uniek stukje uit eenheid. Er moet ruimte zijn voor elke persoon (groot en klein) om er te zijn zoal hij is. Immers komt al ons licht uit dezelfde bron en zijn we gelijkwaardig, maar wel zijn we allemaal afzonderlijk uniek in ons pad, wat we brengen, wat we leren en welk licht we te geven hebben! Laten we onze kinderen hun pad lopen en hen begeleiden, maar niet het pad voor hun gaan lopen of bepalen. Laat ze hun levensmissie aangaan en de wereld veranderen met hun eigen blauwdruk van vandaag voor de dag van morgen. Ik nodig je uit als moeder van twee kinderen die mij hiervoor ook uitnodigen! Het is niet altijd een makkelijke vraag die zij me hiermee vragen, maar wel een die ik graag aanga. En ik hoop vele mensen met mij...

Mijn kinderen waren toen ze baby waren beiden onrustige kinderen en moeilijke slapers in het begin. Zeker mijn oudste. Mede door hun hoog sensitiviteit (en die van mij) en het moeten kunnen ontladen van prikkels en emoties. Ik merkte met name bij mijn oudste dochter haar frustratie en het niet goed geaard in haar lijf zijn. Met daarbij het worstelen met de nieuwe levenssituatie. Het was mijn eerste dochter en daarmee voor mij ook een ontdekking van mijzelf als moeder, haar als kind en de hele nieuwe gezinssituatie. Dat ging niet zonder slag of stoot. Het was ook voor mij een ontdekking en een nieuw begin. Wat hielp mij en mijn dochter(s)...?

Het is natuurlijk ook niet niks om van een lichtwereld van eenheid, geboren te worden in de aardse wereld en in een nieuw lichaam. Een nieuw begin, met nieuwe intenties en een nieuwe levensmissie. Je kindje heeft jullie uitgekozen als ouders en samen wilde jullie dit leven aangaan. Spannend! Maar zeker voor je kindje ook heel onwennig. Je kindje heeft jullie als ouder nodig om verder te kunnen aarden en te ont-wikkelen. Heb je het idee dat je kindje hier wat moeite mee heeft, volg je gevoel wat hij/zij nodig heeft. Eventueel kun je een prachtig liedje zingen die ik ook heb gezonden. Ik zal deze in de volgende blog posten.

Ik kan je verder alleen maar zeggen dat je de tijd moet nemen om te ontdekken wie je kindje is en wat je kind wil. Welke behoeftes jouw kindje heeft. Maar ook wat voor jou/jullie werkt. Elk kindje is anders. Ritme, rust, regelmaat is zeker belangrijk, vanuit liefde en respect. Zorg en geruststelling kun je je kindje in deze fase bijna niet genoeg geven. Geef je kindje ook de mogelijkheid om zich te uitten en te huilen. Het schoont emoties en prikkels op voor je kindje. Veiligheid en verbinding is wat je kindje daarnaast zoekt om zich te kunnen aarden in zijn lijfje en bij jullie en een mooie hechting en verbinding met jullie te ontwikkelingen. Heerlijk op de huid samen knuffelen is zo fijn. Net als een liefdevolle massage voor je kindje. Ook dat is communiceren en verbinden. En de huid is de grootste grens van je lijf, dus daarmee is het ook heel fijn om spanningen los te laten en zijn grenzen te laten voelen. Gebruik hierbij een natuurlijke olie, met bijvoorbeeld lavendel. Volatile heeft een mooie babylijn hiervoor. 

Onderschat niet dat het net zozeer van belang is hoe jij je als ouder voelt en wat je zegt/uit. Want jij staat als ouder het dichtste bij je kind en je kind krijgt zoveel van je mee. Je emoties, je lichaamstaal, je levensritme en visie, gebruiken. Als jij als ouder rustig bent en angsten los kan laten, dan help je hier ook je kindje mee. Vanuit de buik krijgt je kindje al veel van jouw leven en die van je partner mee, met (onverwerkte) emoties. Des te meer jij los kunt laten en kunt helen, des te minder je kindje ook naar jou spiegelt.

Hoe vaak praat je verder tegen een baby alleen in baby brabbeltaal. Maar wist je dat baby's wel degelijk een heleboel meekrijgen en begrijpen. Vaak meer dan jij denkt. Zelf ben ik hier in het verleden ook achter gekomen. En mijn mooie tip die ik je wil meegeven is: praat met je baby/kind en leg uit waarom de dingen zo gaan! Wees hierbij wel een met je gevoel.

Baby's zijn zeker niet dom of te klein om tegen te praten. Ze zijn juist heel fijngevoelig en nog helemaal in contact in hun gevoel. Ze nemen juist heel goed waar hoe de omgeving is in sfeer, emoties en wat er speelt. Ben jij bijvoorbeeld boos, dan voelt je baby dit ook zeker. Maar tegenovergesteld ook. Hoe dubbel is het dat ze vaak wel voelen dat er iets is, maar niet uitgelegd krijgen waarom dit is. Bijvoorbeeld, waarom ben je boos? Waarom gaat het bed ritueel zo? Leg daarom je kind uit waarom dingen gaan zoals ze gaan of wat er speelt. Je hoeft niet alles in geuren en kleuren te vertellen. Het kan heel eenvoudig en kort en mag ook in gewone taal hardop (of denkend met je gevoel). Het gaat erom dat je kindje de lading van iets af kan halen en juist kan plaatsen. En het geniet ook van dit mooie onderlinge contact. Je zult ook zien dat praten soms heel rustgevend kan werken op het probleem dat je kind (of jij met je kind) hebt. Zelfs het sturen van beelden uit je hoofd is een manier van communiceren. Zo kun je bijvoorbeeld de gewenste slaapsituatie van je kind zo visualiseren in je hoofd en dit naar je kind 'sturen'. Maar ook je positieve intenties uitzetten is een mooi middel. Probeer het maar eens uit als je wilt dat je kindje lekker gaat slapen! 

Is je kind al ouder, ook dan werkt de kracht van het praten. Tip is hierbij, maak contact als je kind slaapt door even erbij te staan en te zeggen wat je graag wil zeggen. 

Ik wens je veel geluk en verbinding met jouw kindje hier op aarde. En vergeet daarbij ook niet jouw innerlijk kind ook te koesteren en er te mogen laten zijn.

P.S. Weet je niet wat je kind jou te zeggen heeft of waar je kindje last van heeft, dan is een fluistersessie wellicht iets voor jou.
Wil je meer lezen over de zwangerschap en geboorte vanuit een spiritueel oogpunt, kijk dan op de literatuurlijst . Op facebook is er daarnaast een groep ''Intuïtief Ouderschap" mocht je behoefte hebben om met andere ouders ervaringen te delen op dit vlak.)