De meivakantie is weer voorbij voor alle schoolgaande kinderen. Vaak is dit even tijd voor rust en verbinding met elkaar als gezin. Maar door het afwijken van het ritme en regelmaat, bijzondere feestdagen en vakantie is dit voor sommige (hoog gevoelige) kinderen ook wel eens moeilijk. Dan is het ook weer fijn om (opgeladen) weer naar school te gaan deze week. 

Vakantie kan dus heerlijk zijn. Maar helaas is het dus niet voor alle kinderen (en ouders) fijn in de vakantie. Al hebben anderen weer juist moeite met (het weer) naar school gaan en mee kunnen in het ritme en verwachtingen. Veel hiervan heeft ook te maken met hoe je kind in zijn vel zit, met prikkels, opladen en ontladen, zijn eigen ruimte, uitingsmogelijkheden en interactie tussen ik en de ander(en). Kortom, in een koppie van je kind gebeurt er veel dat verwerkt moet worden en een plekje moet worden gegeven. Dat naast het continue groeiproces gaat dat wel eens met pieken en dalen. Je ziet dan ook dat kinderen een tijdje stil staan, om ineens nieuwe kunsten te kunnen laten zien die ze geleerd hebben. Elke (leeftijds)fase biedt weer nieuwe kansen en uitkomsten die per kind verschillend zijn. Gun je kind zijn eigen tempo en rijkwijte. Zijn eigen zonnetje om te stralen! Ieder heeft zijn eigen talenten. Heb je er oog voor, geef jij het je kind wel eens terug als compliment? Moedig je kind aan, geef je kind het goede voorbeeld, veilige (maar wel ruim genoeg) begrenzing en vooral kansen vanuit liefde en begrip. Herinner je nog dat ook jij ooit kind bent geweest? Dat innerlijk) kind zit nog steeds in je mocht je eraan zoeken...

Maar soms is het ook frustratie, of boosheid als het (nog) niet lukt, als een kind niet voldoende of juist teveel (groei)ruimte of verantwoordelijkheden krijgt. Soms een echte eigen emotie, soms ook wel eens overgenomen zoals een kind kan spiegelen. Belangrijk is je kind en zijn ontwikkeling waar het aan toe is en kijk hoe je als ouder staat ten opzichte van je kind, wat jou raakt en welke ruimte er is. Kijk of je kind niet teveel prikkels heeft die hem storen in zijn (groei)proces. Is er voldoende balans op school, thuis en tussen beide werelden? Maar ook hoe sta jij als ouder hierin? Ben jij in balans en welke emoties spelen wellicht jou parten? Wat jij los kunt laten, hoeft je kind ook niet met zich mee te dragen...

Soms zie je kinderen braaf hun best doen op school, of overdag heel goed met alles meedoen, maar dat alles er thuis of in de middag uitkomt. Sommige kinderen kunnen zelfs als een boze bui ineens vanuit het niets uitbarsten! Overload!!! Dit kan zitten in voeding, omgevingsprikkels, emoties, energie enzovoorts. Bedenk dat wat erin gaat, ook weer verwerkt moet worden. Energiebalans en emoties is hierbij belangrijk om in de gaten te houden. Want een regelmatig overprikkeld kind is vooral bezig met het reguleren van deze prikkels en niet met andere dingen. Je kunt je kind helpen met balans vinden hierin. Open je in ieder geval voor je kind en zijn emoties en kijk naar de werkelijke behoeftes en wat jou kind (en jij) nodig hebben. Volg vooral je gevoel!

Meer weten? Lees dan eens dit artikel van mij over Hooggevoelige kinderen en tips bij overprikkeling.

http://www.kinderspirit.nl/help-mama-het-stormt-in-mijn-lijf-tips-bij-overprikkeling-van-jouw-hoog-gevoelige-kind.html  


Wil je meer lezen over hooggevoelige kinderen. Lees dan eens hier verder.

Kinderen kunnen de grenzen van jou als ouder voorbij lopen. Soms in een duidelijke situatie, dat ze iets doen wat ze ''in de regel'' niet mogen doen. Maar soms merk je ook dat kinderen over jouw grenzen van je energielevel heen gaan en je (te) heftig op situaties reageert die je kinderen doen. Een goed voorbeeld is als je een dag van alles hebt gedaan en je bijvoorbeeld rond etenstijd moe bent en nog moet koken, je kinderen ook moe en hongerig zijn en aandacht van je willen. Je voelt het eigenlijk al aan je hele lijf: het is code Oranje! Want nog even en dan barst de bom en is het code Rood! Dan wil het wel eens gebeuren dat een van je anders zo lieve (b)engeltjes even iets doet wat jij liever niet zou hebben. Waar je anders wellicht rustig op je kind zou reageren wat wel en niet kan en waarom dat niet kan, zeg je dan vol frustratie en woede: ''Ophouden! Met bijpassende straf...

We kunnen in zo'n situatie vanuit verschillende niveaus reageren...fysiek, vanuit je ego en vanuit je ziel. Hierbij een voorbeeld:
Je kind van een jaar of drie laat een glas drinken omvallen op de tafel...wat doe jij dan?

Fysiek reageren gebeurt vaak vanuit een reflex: je zet het glas recht en probeert zoveel mogelijk schade te voorkomen
Dit instinctief gedrag doe je als ouder allemaal vaak wel. Hoe je verder reageert is een keuze: vanuit je ego of vanuit je ziel.

Reageren vanuit je ego-niveau: je ego wil je beschermen en staat voor emoties als boosheid, teleurstelling en angst. Het ego kleurt deze gebeurtenis waarschijnlijk negatief, want de tafel (en spullen erop) zijn vies geworden. In dit geval zoekt je ego een schuldige: het kind. Een reactie vanuit je ego kan dan zijn dat je tegen hem belerend wijst, schreeuwt, je woede/teleurstelling flink uit met misschien zelfs wel een corrigerende tik. In dit geval ziet ons ego de situatie als een bedreiging en reageert dus hierop naar de dader. Wat gebeurt er dan bij je kind? Het ego van je kind wordt aangesproken en wil zich vervolgens beschermen en zal hierop reageren door zicht te uitten, weg te lopen, boos te worden of af te reageren. Herkenbaar?

Het kan ook anders. Dan reageer je vanuit je zielsniveau.  De ziel staat voor liefde, mededogen en begrip en dit neem je ook mee in hoe je op deze wijze reageert. Bij deze situatie zie je snel dat je kind het niet bewust heeft gedaan en nog lerende is en fouten mag maken. Je kan je hierdoor ook beter in je kind verplaatsen dat je kind ook geschrokken is en het dus voor hem ook een vervelende ervaring is. Je zult in dit geval veel rustiger reageren, vanuit liefde en begrip om vervolgens te waarschuwen vanuit liefde(volle begrenzin) dat je kind voortaan voorzichtiger kan zijn. Je kunt je kind dan ook helpen om van deze situatie te leren om te bepraten hoe je kind kan voorkomen dat het glas omvalt. Bijvoorbeeld door het op een andere plek neer te zetten of eerder op te drinken. Door je kind zo te benaderen en vaak ook hierbij gebruik te maken van lichamelijke geruststelling en knuffelen (in tegen stelling tot een belerende vinger of tik), voelt je kind zich veilig. Veilig om fouten te mogen maken, veilig om er te mogen zijn en samen de situatie op te lossen. Zo leer je je kind ook hoe het voortaan ander gedrag kan vertonen. Je kind kan nu dus ook veilig vanuit zijn ziel reageren en niet vanuit zijn ego. Gevolg is dat je kind niet de behoefte heeft om zich te beschermen, maar vanuit liefde, mededogen en begrip kan terug reageren. Je kind zal veel eerder sorry zeggen, anders denken en doen, opgelucht zijn en een goede verbinding vanuit liefde voelen naar jou als ouder. Op energieniveau blijven er dan ook geen nare emoties hangen en kunnen er zich ook geen blokkades of negatieve gedragsveranderingen gaan ontwikkelen. Je kind kan weer verder spelen en verder leren.. 

Grenzen
Bij de meeste van ons is het een utopie om altijd maar vanuit je ziel te reageren. Ook ik heb er dagen bij zitten dat ik als ouder in en vanuit de verkeerde energie handel. Daarvoor ben ik mens en ook lerende. De kunst is om het te zien en je aan te passen aan de situatie. Wat heb jij dan als ouder en kind nodig? Er zijn natuurlijk ook meer dingen die meespelen. Hierbij wil ik kort nog even ingaan op een van de dingen die meespelen. Als ouder heb je vaak diverse ballen hoog te houden, voor jezelf, je partner, je kinderen, familie en vrienden, je werk, hobby's, huishouden en nog zoveel meer. Dat kan best wel eens teveel worden waarbij je ''ballen''emmer even overstroomt. Goed is dan eens te kijken naar alles wat je doet, waar jij energie in steekt en of dat wel nodig is, of JIJ dat wel allemaal moet/wil doen en of het niet anders kan. Belangrijk is hierin ook het bepalen van grenzen. Wat zijn jouw grenzen en herken jij het jij je grenzen voorbijgaat of als een ander dit doet? Wat zegt dit over jou en wat kun jij hieraan veranderen om het de volgende keer te voorkomen. En voor het moment zelf? Wellicht met etenstijd even een boterham maken en de stress weghalen om een wondermaaltijd te maken. 

Spiegels
Merk je dat je kind met zijn gedrag je dusdanig raakt, dat het bij jou iets diep van binnen raakt. Dan kan je kind wel eens een onverwerkte emotie van jou innerlijk kind geraakt hebben. Dit wordt ook wel spiegelen genoemd. Neem dan even een stap terug en bedenk bij jezelf hoe oud je je dan voelt. Dan neem je even afstand en kun je je emotie van dit moment beter plaatsen. Omarm dit gevoel en je innerlijk kind en zeg dat het er mag zijn. Het is namelijk de roep van jouw innerlijk kind die een behoefte gemist heeft. Lukt het even niet op het moment zelf, neem er dan later even de tijd voor. Maar realiseer jezelf dat jij nu in deze situatie de volwassen ouder bent, zodat je ook vanuit die energie kunt reageren. Je zult zien, dat je reactie er ineens door veranderd naar een meer normalere reactie. 

Je kunt er als ouder er dus meer bewust van zijn hoe jij reageert naar je kind en hoe jij (en je kind) zelf in je vel zit en wat jou van binnen raakt. Goed met elkaar praten en vanuit zielsniveau reageren zorgt voor een goede relatie tussen ouder en kind met een veilige basis en hechting. En bedenk in deze situaties dat het zeker vervelend is als er iets kapot of vies raakt, maar dat het toch vele malen erger is als dit bij je kind (onbewust) gebeurt. Want je kind draagt het anders wel wellicht zijn hele leven mee... 

Wil je hier meer over lezen dan raad ik je het boek: Bezield Ouderschap aan van Wanda Vendrig. Aanrader!